Ucho igielne

Ucho igielne jawi się jako brama przejścia do różnych historii, które opowiada czytelnikowi autor. to też miejsce przy którym spotyka się młodość i starość. w tytułowym Uchu Igielnym, wąskim przejściu, na schodach bohater stary spotyka siebie młodego i w całej książce te dwie perspektywy się przeplatają. Obaj panowie czekają w tym przejściu na dziewczynę. książka to refleksyjna opowieść o ludzkim życiu, to wspomnienie z młodości na tle wydarzeń historycznych (dwudziestolecie międzywojenne, wojna, komunizm),to także opis starości i zawodności pamięci.

Ucho igielne jawi się jako brama przejścia do różnych historii, które opowiada czytelnikowi autor. to też miejsce przy którym spotyka się młodość i starość. w tytułowym Uchu Igielnym, wąskim przejściu, na schodach bohater stary spotyka siebie młodego i w całej książce te dwie perspektywy się przeplatają. Obaj panowie czekają w tym przejściu na dziewczynę. książka to...

8/10.

8/10.

Lektura wymagająca czasu i skupienia. Najdłużej czytana przeze mnie ostatnio książka. Skłania do refleksji nad ludzkim losem, kolejnymi etapami życia i przemijaniem, czemu sprzyja zaburzona chronologia wydarzeń. Dla wszystkich, którzy chcą rozkoszować się piękną polszczyzną, którą bez wątpienia po mistrzowsku posługuje się Autor.

Lektura wymagająca czasu i skupienia. Najdłużej czytana przeze mnie ostatnio książka. Skłania do refleksji nad ludzkim losem, kolejnymi etapami życia i przemijaniem, czemu sprzyja zaburzona chronologia wydarzeń. Dla wszystkich, którzy chcą rozkoszować się piękną polszczyzną, którą bez wątpienia po mistrzowsku posługuje się Autor.

Niezwykle sentymentalna podróż po życiu - od młodości, aż po starość. Powieść przejmująca, czasem zasmucająca, ale jakże prawdziwa.

Niezwykle sentymentalna podróż po życiu - od młodości, aż po starość. Powieść przejmująca, czasem zasmucająca, ale jakże prawdziwa.

lubię taki sposób myślenia, mówienia, lubię taką wrażliwość, a zarazem lekką wyniosłość pomieszaną z lękiem i pokorą..., tak przynajmniej odbieram twórczość Pana Myśliwskiego
dla mnie balsam na wszystko top of the top
... i kupiłam miód wrzosowy..

lubię taki sposób myślenia, mówienia, lubię taką wrażliwość, a zarazem lekką wyniosłość pomieszaną z lękiem i pokorą..., tak przynajmniej odbieram twórczość Pana Myśliwskiego
dla mnie balsam na wszystko top of the top
... i kupiłam miód wrzosowy..

Myślałam, że po "Ostatnim rozdaniu" Myśliwski nie napisze już równie dobrej książki. Pomyliłam się. Nie wiem, jak ją określić: "powieść" nie pasuje, nie ma w niej akcji "od - do". Chyba, że od młodości do starości. To książka o czasie, o przemijaniu, mądra i smutna, ale jakimś takim, nie wiem, jak to określić, dobrym smutkiem. "To przedziwne uczucie odkryć, że się jest w wieku swojego ojca czy matki. Człowiek nieomal broni się, żeby nie uwierzyć w to odkrycie. Wydaje mu się, że złamana została naturalna reguła życia, że jest się zawsze młodszym od swoich rodziców i będzie się zawsze młodszym aż do swojej śmierci."

Myślałam, że po "Ostatnim rozdaniu" Myśliwski nie napisze już równie dobrej książki. Pomyliłam się. Nie wiem, jak ją określić: "powieść" nie pasuje, nie ma w niej akcji "od - do". Chyba, że od młodości do starości. To książka o czasie, o przemijaniu, mądra i smutna, ale jakimś takim, nie wiem, jak to określić, dobrym smutkiem. "To przedziwne uczucie odkryć, że się jest w...

Jeju, jak on pisze. Bardzo piękny język, cytaty, bohater jest stary i młody jednocześnie, dużo ponadczasowych mądrości, bezpretensjonalnie, dialogi mistrzowskie, do czytania na spokojnie, głęboko.

Jeju, jak on pisze. Bardzo piękny język, cytaty, bohater jest stary i młody jednocześnie, dużo ponadczasowych mądrości, bezpretensjonalnie, dialogi mistrzowskie, do czytania na spokojnie, głęboko.

O tym, czym jest starość. O młodości, którą wszyscy tracimy. O uciekaniu czasu, wspomnieniach, o naszych myślach i niepokojach. Przecież mieliśmy być zawsze młodzi, beztroscy, szczęśliwi, chronieni przez rodziców... Wielki, niedoceniany, zbyt mało znany pisarz całą swoją twórczość poświęcił ludzkiemu przywiązaniu do życia i zaskoczeniu, jakie ciągle wywołuje szybko nadciągający koniec. A jeszcze wczoraj byliśmy tak radośni, młodzi, otoczeni młodością, tak bardzo wierząc w ciągle lepsze jutro, planując ze szczegółami swoje życie...

O tym, czym jest starość. O młodości, którą wszyscy tracimy. O uciekaniu czasu, wspomnieniach, o naszych myślach i niepokojach. Przecież mieliśmy być zawsze młodzi, beztroscy, szczęśliwi, chronieni przez rodziców... Wielki, niedoceniany, zbyt mało znany pisarz całą swoją twórczość poświęcił ludzkiemu przywiązaniu do życia i zaskoczeniu, jakie ciągle wywołuje szybko...

Ciekawa pozycja, zaiste

Ciekawa pozycja, zaiste

Najnowsza książka niestety nie jest dla mnie zrozumiała. Spotkanie starego i nowego bohatera jest dla mnie trudne, bo ich perspektywy się mieszają przez co odbiór fabuły jest utrudniony

Najnowsza książka niestety nie jest dla mnie zrozumiała. Spotkanie starego i nowego bohatera jest dla mnie trudne, bo ich perspektywy się mieszają przez co odbiór fabuły jest utrudniony